9 Μαίου 2009 | Θέατρο Μίκης Θεοδωράκης
Η παράσταση αυτή είναι μια προσπάθεια μεταφοράς, όσο το δυνατόν πιο πιστά, χορών και τραγουδιών από ορισμένους τόπους της πατρίδας μας. Η παράδοση έχει προικίσει τη χώρα μας με μια βαριά κληρονομιά που συνδέει κάθε πτυχή της ζωής με το χορό και το τραγούδι. Το πρόγραμμα της παράστασης δεν βασίζεται κατ’ ανάγκη στον τρόπο που διεξάγονταν τα γλέντια σε κάθε τόπο, αλλά έχει στηριχθεί στα έθιμα και στα τραγούδια που σχετίζονται θεματικά με τη ροή του Κύκλου της Ζωής του ανθρώπου. Η επιλογή τους είναι ενδεικτική και αποτελεί ένα ελάχιστο δείγμα της παράδοσης κάθε τόπου. Συνυφαίνοντας τις περιοχές, γίνεται πιο εμφανής η διαφορετικότητα της κάθε γωνιάς της Ελλάδας πάνω στον κοινό ιστό της ζωής.
Τα όποια θεατρικά στοιχεία υπάρχουν στην παράσταση αυτή δεν είναι για να καταστήσουν τον παραδοσιακό χορό μέρος μιας φολκλορικής κουλτούρας, αλλά αποτελούν ένα άνοιγμα προς μια άλλη μορφή τέχνης - όπως αυτή του θεάτρου - ώστε να «εκμεταλλευτεί» την πλούσια θεματολογία που μπορεί κανείς να συναντήσει στ΄ αμέτρητα τραγούδια και δρώμενα της Ελλάδας. Κάθε χορός, κάθε τραγούδι και μια μικρή ζωή με αρχή μέση και τέλος! Ο κύκλος του χορού, της φωνής και της παράδοσής μας μέσα στο χρόνο μας δένει με το δικό μας μοναδικό κύκλο της ζωής.
Ο Κύκλος της Ζωής είναι ίσως από τους λίγους κοινούς τόπους για όλους τους ανθρώπους σ’όλα τα μήκη και πλάτη της γης. Στην πατρίδα μας μέσα από τον αέναο κύκλο της εναλλαγής των γενεών έχει γεννηθεί και καλλιεργηθεί η έμπνευση της παράδοσής μας, έχει μαθητεύσει μέσα στις ψυχές του καθενός, έχει παντρευτεί με τα χαρακτηριστικά του κάθε τόπου, έχει πορευτεί στο χρόνο ριζώνοντας στο κάθε λιθαράκι του κόσμου μας, ωριμάζοντας τόσο ώστε να μεταλαμπαδεύεται στις επόμενες γενιές μέσω της μνήμης, της παρουσίας των πρεσβυτέρων και της γέννησης των παιδιών μας. Ο «γάμος» των διονυσιακών παραδόσεων με την ταπεινότητα της ορθοδοξίας, το δέσιμο της οικογένειας, ο σεβασμός προς τους παππούδες μας, η πολυπλοκότητα των σχέσεων των κοινωνικών ομάδων της επαρχίας αλλά και των πόλεων, δεν είναι παρά λίγα από τα κομμάτια που απαρτίζουν το οικοδόμημα της δημιουργίας και της εξέλιξης της ελληνικής λαϊκής και δημοτικής μας παράδοσης, μέρος του οποίου είναι ο παραδοσιακός χορός, το τραγούδι, τα δρώμενα και τα παιχνίδια.
Η γέννηση σηματοδοτεί την απαρχή της ζωής και το νανούρισμα είναι το πρώτο μελωδικό άκουσμα του παιδιού που το συνοδεύει και ως τη βάφτισή του. Τα ομαδικά παιχνίδια αποτελούν την πρώτη μορφή κοινωνικοποίησης πριν το σχολείο. Το προξενιό τμήμα του πολιτισμού της κάθε περιοχής καθώς ο γάμος είναι ίσως και το πιο σημαδιακό γεγονός της ζωής ενός ζευγαριού. Ο έγγαμος βίος θα «δέσει» το ζευγάρι, αλλά αναπόφευκτα κάποια στιγμή θα το χωρίσει ο θάνατος. Η ζωή συνεχίζεται και μια άλλη γέννηση θα γυρίσει τον Κύκλο της Ζωής.
Το πρόγραμμα της παράστασης το προλόγησε ο ομ. Καθηγητής Λαογραφίας Μιχάλης Γ. Μερακλής.