10 Μαΐου 2008 | Αίθουσα Ιωνία, Δημαρχείο Βούλας
Η πρώτη μεγάλη παράσταση της Σεμέλης, μόλις δύο χρόνια μετά την ίδρυσή της, αφορούσε την ουσία της ύπαρξής της, δηλαδή τη μετάδοση της γνώσης σχετικά με τις αξίες και τις μορφές του λαϊκού πολιτισμού στις νέες γενιές, στα παιδιά της πόλης, στα παιδιά της σύγχρονης Ελλάδας που δεν έχουν τη δυνατότητα να μυηθούν βιωματικά στο λαϊκό μας πολιτισμό. Ειδικά ο παραδοσιακός χορός σήμερα χρησιμοποιείται ως ψυχαγωγική πολιτισμική μορφή, αποκτά νέες σημασίες, εξελίσσεται και μεταφέρεται στις αίθουσες διδασκαλίας των συλλόγων που συνιστούν έναν πολύ ζωντανό “τεχνητό βιότοπο”, της παράδοσης, ενώ παράλληλα, τα πανηγύρια που διοργανώνονται από τοπικούς συλλόγους και φορείς το καλοκαίρι στα χωριά αποτελούν τα νέα «βιωματικά» χοροστάσια των τοπικών και όχι μόνο χορών, που συνεχίζουν τη συνεχώς μεταβαλλόμενη παράδοση.
Με κεντρικούς ήρωες τα παιδιά της Σεμέλης και τη δασκάλα τους, η παράσταση επιχειρεί να ταξιδέψει τους θεατές στην Ήπειρο, τη Θράκη, τη Μακεδονία, την Κεφαλονιά και την Κρήτη και ταυτόχρονα να τους κάνει κοινωνούς όχι μόνο στους χορούς και τα τραγούδια αυτών των περιοχών αλλά και στο κοινωνικο-οικονομικό πλαίσιο όπου γεννήθηκαν. Τα παιδιά από το σχολείο μεταφέρονται στο χοροστάσι του χωριού με όχημα τα παραδοσιακά παιχνίδια. Παίζουν και μαθαίνουν. Η πρώτη αυτή παράσταση της Σεμέλης δίνει ταυτόχρονα και το στίγμα της: Ο χορός και το τραγούδι, το φολκλόρ, δεν είναι αυτοσκοπός. Η παράσταση ενός συλλόγου που διαμορφώνει νέους ανθρώπους πρέπει να διδάσκει και όχι μόνο να τέρπει το κοινό. Αυτός ο βασικός στόχος, τα έντονα θεατρικά στοιχεία, η θεματική, η πλοκή και η εξέλιξη της δράσης, αποτελούν βασικά χαρακτηριστικά γνωρίσματα των παραστάσεων της Σεμέλης από την πρώτη μέχρι την τελευταία.